Audrey Hepburn nie trzeba chyba przedstawiać nikomu. Ta niekwestionowana ikona stylu, która wielką sławę zawdzięcza roli „Rzymskie Wakacje”, za którą zresztą otrzymała Oscara (ale to za rolę w filmie „Śniadanie u Tiffany’ego” pokochały ją miliony), jest gwiazdą dzisiejszego cyklu literackiego. Chociaż na rynku znajdziemy mnóstwo albumów, oraz książek poświęconych Audrey Hepburn, więc można by pomyśleć, że w tym temacie zostało napisane już wszystko… Cóż, chyba jednak nie do końca i ta książka jest tego świetnym przykładem. Być może miałyście już okazję spotkać się z serią książek „Wyjątkowe Kobiety”. „Audrey Hepburn. W blasku sławy” jest najnowszą pozycją, która dołączyła do tego grona. Wyjątkowa, lekka i bardzo wciągająca – tak mogłabym opisać ją w trzech słowach. Nie jest to typowa biografia a raczej życiorys w formie powieści, w której przechodzimy przez wszystkie najważniejsze etapy jej życia. O tym, że Audrey Hepburn była piękną kobietą, której poczucie stylu stało się inspiracją dla kobiet na całym świecie, wie chyba każdy. Nie każdy jednak wie, że jej największym marzeniem była kariera primabaleriny, do którego spełnienia przygotowywała się od najmłodszych lat. Czasy wojny, głód i wycieńczenie organizmu, sprawiły jednak, że mimo ogromnej pracy, nie udało jej się tego marzenia nigdy zrealizować. Wszystkie lata ciężkich ćwiczeń nauczyły ją jednak ogromnej dyscypliny. To prawdopodobnie jej zawdzięcza swoje późniejsze sukcesy. Jak więc to wszystko się zaczęło? Odpowiedź na tą, oraz wiele innych pytań znajdziecie w tej książce. 

„Audrey Hepburn. W blasku slawy” 

„Audrey Hepburn. W blasku sławy” liczy 512 stron i została podzielona na pięć części z mnóstwem rozdziałów. Każdy z rozdziałów odpowiada za jakiś okres z życia Audrey, począwszy od jej dzieciństwa, na poznaniu jej ostatniego ukochanego skończywszy. Przepiękna, chociaż momentami bardzo trudna – to historia, którą warto przeczytać. Już dawno, żadna książka nie wciągnęła mnie tak bardzo jak ta. Kiedy już dobrniecie do jej końca, to polecam Wam jeszcze jedną – znacznie bardziej osobistą. Pisałam już kiedyś o niej, więc jeżeli obserwujecie mnie od dawna, to zapewne dobrze znacie ten tytuł – „Audrey w domu”, czyli przepisy, zdjęcia i prywatne historie z życia Audrey Hepburn. Kilka słów o tej książce, możecie przeczytać w tym wpisie – link. 

„Najważniejsze to cieszyć się życiem, być szczęśliwym, tylko to się liczy”

Audrey Hepburn 

jacket // kurtka – Massimo Dutti 

knitwear // sweter – MLE Collection (zeszłoroczna kolekcja)

jeans and bag // jeansy i torebka – Mango (stara kolekcja)

boots // kozaki – Gino Rossi

There is hardly any snow left (although there is actually more ice than snow in it), and the cold wind is not conducive to any major escapades at the moment. The exception was the last two days of sun, which we used as best we could, but today the gray and cold reality has returned. On such days, the only appropriate piece of clothing is a long coat (preferably one that reaches at least to the ankles, but with my height, most of the coats I've come across reach no more than mid-calf), or a puff jacket. This time I decided on the second one, in a more urban combination (I got a bit bored with UGGs this season, so it's probably time for spring to come...:D), which is why I used the already well-known base elements and accessories. I honestly admit that lately I've been browsing home furnishing pages more often than clothing sections, so mostly the same things are scrolling through here, only in modified sets :).

. . . .

Śniegu zostało już jak na lekarstwo (chociaż właściwie więcej w tym lodu niż śniegu), a zimny wiatr nie sprzyja obecnie jakimś większym eskapadom. Wyjątkiem były ostatnie dwa dni słońca, które wykorzystałyśmy jak najlepiej można tylko było, ale dzisiaj wróciła już szara i zimna rzeczywistość. W takim dniach, jedyne słuszne okrycie to długi płaszcz (najlepiej taki co najmniej do kostek, ale przy moim wzroście większość płaszczy, na które się natknęłam sięga co najwyżej do połowy łydki), albo kurtka puchowa. Tym razem zdecydowałam się na to drugie, w bardziej miejskim zestawieniu (UGG-i w tym sezonie już mi się trochę znudziły, więc to chyba pora, aby przyszła wiosna…:D), dlatego wykorzystałam dobrze Wam już znane elementy bazowe i dodatki. Przyznam szczerze, że ostatnio chętniej przeglądam strony z wyposażeniem domu, niż działy z ubraniami, dlatego w większości przewija się tutaj to samo, tylko w zmodyfikowanych zestawach :). 

Well, the first month of the New Year is already behind us. Although most often I regret how quickly the days run through our fingers, this time I am a little happy, because each day brings us closer to spring. I like winter very much, but you know... covered with snow. What's been happening outside the window lately probably doesn't give anyone positive energy. Rain in the morning, snow in the evening and the sun does not look at us at all. The raging viruses made that Klara did not go to kindergarden from mid-November - these constant visits to the doctor and worrying about whether it was just a cold or pneumonia killed me, so since I have the opportunity to stay at home with her, I decided that I will use it (I am thinking about all mothers who now have to face children's diseases - I wish you a lot of health). And I have more than enough opportunities, because despite the desire to return to professional activity, I have been unsuccessfully looking for a job for several months now. However, as it turns out, the mother after 3 years of childcare is not an attractive candidate ... Generally, I do not like to complain - actually I never do it, because I know that it will not help me much, but this time I wanted to make an exception. Firstly, because I had to vent my thoughts, and secondly, I realize that many women face similar difficulties and I just wanted to let you know that you are not alone in this. In difficult times, however, I always tell myself that after a storm, the sun always comes out and this optimistic thought pushes me forward :).

Shooing away these black clouds, however, I return to those nice moments from the last few weeks. So, if you have a moment, sit back and enjoy the summary of January. Unlike its predecessor, this time I collected a much smaller number of photos, but all in all, no wonder - Christmas is unbeatable!

. . . .

No i pierwszy miesiąc Nowego Roku już za nami. Chociaż najczęściej ubolewam nad tym jak szybko dni uciekają nam przez palce, tak tym razem odrobinę się cieszę, bo jednak każdy dzień przybliża nas do wiosny. Bardzo lubię zimę, ale taką wiecie…białą. To co ostatnio dzieje się za oknem chyba nikogo nie nastraja pozytywną energią. Rano deszcz, wieczorem śnieg a słońce już w ogóle do nas nie zagląda. Szalejące wirusy sprawiły, że Klara od połowy listopada nie chodzi do przedszkola - dobiły mnie te ciągłe wizyty u lekarza i zamartwianie, czy to tylko przeziębienie, czy już zapalenie płuc, więc skoro mam możliwość siedzieć z nią w domu, to uznałam, że z tego skorzystam (łączę się ze wszystkimi mamami, które muszą się teraz mierzyć z chorobami dzieci – życzę Wam dużo zdrowia). A możliwości mam aż nadto, bo mimo chęci powrotu do aktywności zawodowej, od kilku miesięcy bezskutecznie szukam pracy. Jak się jednak okazuje, matka po 3 latach wychowawczego jest mało atrakcyjną kandydatką… Generalnie nie lubię narzekać – właściwie nigdy tego nie robię, bo wiem, że niewiele mi to pomoże, ale tym razem chciałam zrobić wyjątek. Po pierwsze dlatego, że musiałam dać upust swoim myślom, a po drugiego, zdaję sobie sprawę, że wiele kobiet mierzy się podobnymi trudnościami i tak zwyczajnie po ludzku chciałam dać Wam znać, że nie jesteście w tym same. W trudnych chwilach zawsze sobie jednak powtarzam, że po burzy zawsze wychodzi słońce i ta optymistyczna myśl pcha mnie do przodu :). 

Odganiając te czarne chmury, wracam jednak do tych miłych momentów z ostatnich tygodni. Jeżeli macie więc chwilę, to rozsiądźcie się wygodnie i zapraszam na podsumowanie stycznia. W odróżnieniu od jego poprzednika, tym razem uzbierałam znacznie mniejszą ilość zdjęć, ale w sumie co tu się dziwić – Święta Bożego Narodzenia są bezkonkurencyjne!