LITERACKI LUTY: „NIC SIĘ NIE DZIEJE”

 

Nigdy jakoś specjalnie nie borykałam się z problemami bezsenności. Ten temat był dla mnie raczej odległy, więc kiedy kupowałam tą książkę już jakiś czas temu, powodem była raczej ciekawość, oraz pozytywne recenzje aniżeli desperacka potrzeba odnalezienia sposobu na poradzenie sobie z tym problemem. Wszystko zmieniło się kilka tygodni temu. Klara ostatnio dość często budzi się w nocy, a ja z natury jestem „nocnym markiem”, przez co późno kładę się spać, natomiast kiedy już to zrobię to łapię się na tym, że nie mogę zasnąć, bo uprzedzając fakty wmawiam sobie, że przecież mała i tak za chwilę wstanie, wybudzając mnie ze snu, w który dopiero zapadłam. Kręcę się później przez godzinę, aż w końcu Klara faktycznie się budzi. Pomyślałam więc sobie, że to idealny czas, aby w końcu sięgnąć po „Nic się nie dzieje”, która i tak czekała na półce. 

„Nic sie nie dzieje”

Kathryn Nicolai to autorka popularnego podcastu Nothing Much Happens. Swoją książkę „Nic się nie dzieje” wydała dwa lata temu, aby jak sama mówi, pomóc tym, którzy borykają się z bezsennością. Co jest jej powodem? „Myślenie jest trochę jak ciężarówka z cegłą na pedale gazu. Jedzie dalej, nawet gdy nie ma nikogo, kto by ją prowadził, i jeśli jej na to pozwolimy, będzie tak mknęła przez całą noc. Dodajmy do tego zabiegany, chaotyczny świat, za dużo kofeiny i przerażającą ilość czasu, jaką spędzamy przed monitorami, a stanie się oczywiste, dlaczego tak wielu z nas ma problemy z zasypianiem […]”. Można by uznać, że to przecież nic odkrywczego. Większość z nas zdaje sobie sprawę, że pęd naszego życia ma znaczący wpływ na naszą koncentrację, oraz bezsenność (jeżeli takowa nam towarzyszy – szczęściarze Ci, którzy nie mają z tym problemu). Ta książka to nie jest jednak poradnik z cyklu – „hej, przestań siedzieć przed telefonem a będziesz lepiej spać”, a zbiór lekkich opowiadań, które pomogą nam się wyciszyć i zrelaksować. 

 

Książka została podzielona w ten sposób: zaczyna się wstępem, z którego czytelnik może się dowiedzieć między innymi to, co zacytowałam kilka linijek wyżej – a dokładnie jest to urywek z akapitu „Jak korzystać z tej książki”. Kolejne elementy wstępu to „Jak spać”, „Spanie jest super mocą dzisiejszych czasów. Opowieści są dawną magią.”, „Jak zasnąć ponownie jeśli obudzicie się w środku nocy”, oraz „Jak się relaksować”. Następnie przechodzimy do rozdziałów właściwych, czyli do tych krótkich opowiadań, które zostały podzielone na cztery pory roku. Dodatkowo opowiadania ubarwiają nastrojowe ilustracje Léi Le Pivert, ale znajdziemy w niej również pomysły na relaksujące rytuały, a także przepisy na przepyszne co nieco. Chociaż książka ma pomóc nam uporać się z bezsennością, to w rzeczywistości stanowi ona również miłą odskocznię w ciągu dnia, czy wieczorem, kiedy po prostu mamy ochotę odpocząć przy czymś lekkim, nie wymagającym od nas wiele wysiłku. 

 

„W jednym z moich najszczęśliwszych wspomnień, leżę w łóżku i opowiadam sobie 

historię, żeby zasnąć. Wciąż ją pamiętam, a miałam wtedy jakieś cztery lata. To było opowiadanie 

o kimś, kto zaczynał od niczego i stał się bogaty, pełne napięcia i zwrotów akcji, oraz motywów zaczerpniętych z bajek, które czytali mi rodzice. Miało szczęśliwe, satysfakcjonujące  zakończenie i bez względu na to, ile razy je sobie opowiadałam, zawsze uspokajało mnie przed zaśnięciem.” 

Ostatnie pogodowe zawirowania, niespełnione wyobrażenia o zimie, albo tęsknota za wiosną, wydarzenia polityczne, natłok obowiązków, sprawy zawodowe – cokolwiek Cię trapi, ta książka z pewnością pozwoli Ci odetchnąć, nabrać świeżego spojrzenia, albo po prostu zdystansować się, pobyć chwile sama i odnaleźć w sobie spokój. To najlepszy doradca tak jak sen :). 

Ściskam!

M.