płaszcz // coat – ZARA (podobny tutaj)

golf // turtleneck – MANGO

jeansy i botki // jeans & ankle boots – H&M

szalik // scarf – Dune London

kolczyki // earrings – Monica Vinader

Gdzieś na styku jesieni i zimy, z uporem próbując dopasować mój ubiór do ciągle zmieniających się warunków atmosferycznych i wyglądać przy tym odrobinę bardziej wyszukanie niż jak gdybym owinęła się kołdrą i wyszła z domu (choć przyznaję, że jutro ta opcja może okazać się całkiem kusząca). W takie dni jak ten sięgam po mój czarny, lekko już znoszony (no dobra, bardziej niż lekko, ale bardzo go lubię, więc trzymam się go kurczowo) płaszcz i futrzany szal, który ostatnio robi furorę na Pintereście (przy okazji przygotowałam dla Was małą garść inspiracji) – choć jak nie trudno się domyślić, w czekoladowym kolorze (na który również zresztą się czaję). Całą tę ciemną, otulającą bazę postanowiłam przełamać spodniami w odcieniu złamanej bieli, które dodają całości lekkości i trochę wyciągają stylizację z zimowego półmroku.

Dopełnieniem całego zestawu są delikatne, złote kolczyki. Od dawna chodził za mną model przypominający klasyczne złote kółka, które dostałam kiedyś na komunię. Jeden z nich zgubiłam, a wraz z nim zniknął mały kawałek wspomnień, więc od tamtej pory szukałam czegoś, co miałoby w sobie tę samą prostotę i ponadczasowy urok. Te od Monica Vinader okazały się idealnym następcą. Minimalistyczne, ale z charakterem. Pokryte 18-karatowym złotem, wykonane z wysokiej jakości srebra, stworzone z dbałością o detale i w duchu odpowiedzialnej produkcji.

Zawsze każdemu powtarzam, że jeśli planuje wypad w góry, to najlepiej zrobić to jesienią. I mówię to z pełnym przekonaniem – nie dlatego, że to moja ulubiona pora roku (choć to też prawda), ale dlatego, że jesień w górach to spektakl. Różnorodność kolorów wydobywa głębię ze wszystkich wzniesień, której nie da się zobaczyć wiosną czy latem.  Ta mieszanka kolorów sprawia, że nawet najprostszy szlak wygląda jak kadr z filmu. I nie, to wcale nie jest przesada.

Mówi się, że lato w górach jest najpopularniejsze, ale szczerze? Jesień wygrywa spokojem. Szlaki są puste, natura jakby trochę cichsza, a herbata z termosu smakuje jak najlepszy napój świata, jeśli wypija się ją gdzieś na drewnianej ławce z widokiem na dolinę. Kilka lat temu mieliśmy okazję zobaczyć Tatry w jesiennej aurze (relację z tamtego wyjazdu znajdziecie tutaj). Tamte wspomnienia zostały ze mną do dziś – może dlatego tak bardzo zatęskniłam za górami.

Tym razem ruszyliśmy w rodzinne strony mojego męża – w Beskidy, a dokładniej do Istebnej, która razem z Jaworzynką i Koniakowem tworzy słynne Trzy Kopce. To miejsce ma swój klimat – trochę dziki, trochę nostalgiczny, bardzo prawdziwy. Tu wciąż żywe są góralskie tradycje, a ludzie mają w sobie tę serdeczność, której próżno szukać w dużych miastach.

Pamiętam, jak jakieś dwa miesiące temu pokazałam mojemu mężowi domki Plener Istebna. Powiedziałam wtedy: „Musimy tam jechać jesienią!”. I chyba rzeczywiście coś w tym było, bo kilka tygodni później dostałam wiadomość od właścicieli – z zaproszeniem na weekend. Przypadek? Nie sądzę. Spakowaliśmy więc walizki i ruszyliśmy na małą rodzinną przerwę od codzienności. I było dokładnie tak, jak sobie wymarzyłam – cisza, góry otulone mgłą, poranki w ciepłych skarpetach i wieczory spędzone razem. Domek okazał się bardzo przytulny i świetnie wyposażony – nawet planszówki się znalazły. Na pierwszy ogień poszło oczywiście klasyczne Grzybobranie, bo przecież nic tak nie budzi zdrowej, rodzinnej rywalizacji jak walka o muchomora i kurkę w papierowym koszyku ;).